از دهه ۱۹۵۰ میلادی عایق الاستومری شروع به توسعه کرد. روی کار آمدن این عایق و دیگر مواد مبتنی پلیمر نشان دهنده تحولی عظیم در این صنعت بود، یعنی استفاده از مواد طبیعی منسوخ شد و این صنعت به استفاده از مواد شیمیایی روی آورد. کم کم عایق الاستومری شناخته شده تر شد و محبوبیت آن نیز بیشتر شد. در درجه اول عایق الاستومری نیاز به هر گونه مواد اضافی برای جلوگیری از نفوذ بخار آب را حذف کرد.
در دسترس بودن عایق الاستومری به شکل های مختلف (از جمله رولی و لوله ای)، باعث بالاتر رفتن محبوبیت عایق های الاستومری به عنوان عایق برتر شد. این عایق یک جایگزین مناسب می باشد، زیرا می شود آن را به راحتی بر روی تمام سطوح و متریال استفاده کرد. استفاده از این عایق ها آسان است و در صورت خیس شدن و ایجاد شکافهای کوچک بر سطح عایق مشکلی جدی ایجاد نمی کند و به راحتی قابل ترمیم است.